تجربه زندگی کردن هفت روز در واقعیت مجازی قسمت اول
تجربه زندگی کردن هفت روز در واقعیت مجازی قسمت اول
تجربه زندگی کردن هفت روز در واقعیت مجازی قسمت اول
به تازگی واقعیت مجازی به صنعت بازی های ویدئویی پا گذاشته است تا همه چیز را واقعی تر از قبل کند. بسیاری از منتقدان و کارشناسان واقعیت مجازی را یک اتفاق وحشتناک برای انسان ها می دانند و بر این باورند بلایی که واقعیت مجازی بر وجود آدمی می آورد، مثال زدنی نیست.
درست در همین هنگام شخصی به نام Jak Wilmot نظراتی کاملا مغایر با این کارشناسان ارائه داد. او معتقد بود که واقعیت مجازی نه تنها ضرری برای انسان ها ندارد. بلکه می تواند آنها را به سمت رشد و موفقیت هدایت کند. او برای اثبات حرف هایش تصمیم گرفت تا ۷ روز متوالی با واقعیت مجازی زندگی کند و آن را حتی برای خواب، خوراک، کار و… از خود جدا نکند، تا در ادامه همه جهان با اثرات واقعیت مجازی بر انسان بیشتر آشنا شوند. اگر شما هم تمایل دارید تا ببنید که در این ۷ روز چه بر سر Jak Wilmot آمده است، در این مقاله با ما همراه باشید.
قدمی پیش از شروع
Jak Wilmot برای اینکه بتواند همه چیز را برای واقعیت مجازی مهیا کند، تمام درها و پنجره ها را پوشاند. به طوری که هیچ نوری از بخش های مختلف خانه احساس نشود. او با این کار متوجه گذر شب و روز نمی شد و می توانست به صورت واقعی تری در دنیای مجازی غرق شود. پس از این کار یک واقعیت مجازی و یک واقعیت افزوده تهیه کرد که بتواند از ان ها برای جا به جایی در اتاق و نشستن در یک گوشه استفاده کند.
او اعلام کرد که برای جا به جایی هدست ها ۵ ثانیه به خودش زمان می دهد و این کار را با چشمان کاملا بسته انجام می دهد. به طوری که نیم نگاهی هم به دنیای واقعی نیاندازد. خب! حالا همه چیز برای شروع سفری یک هفته ای در واقعیت مجازی مهیا است. بهتر است در ادامه با Jak Wilmot همراه شویم و نظراتش را بشنویم.
روز اول
قطعا اولین روز، سخت ترین روز این هفته بود. برای هر کاری که می خواهم انجام دهم باید تمرکز کنم و این واقعا اذیت کننده است. در روز اول حتی نمی توانم به راحتی یک فنجان قهوه را از میز بلند کنم. البته اوضاع وقتی که عده ای به سرزنشم دست زدند، بدتر هم شد. اما ناگفته نماند که برخی هم در این راه به من انگیزه دادند. به هر حال باید پای حرف خود می ماندم و به همه ثابت می کردم که واقعیت مجازی به آن وحشتناکی که در موردش صحبت می کنند، نیست.
از دیگر مواردی که در روز اول اذیتم می کند، این است که تمامی اطرافیان در حال تماشای من و زندگی روزمره ام هستند. اما به آن هم خیلی زود عادت می کنم. پس از اینکه واقعیت مجازی را در روز اول می پذیرم، به شدت احساس تنهایی می کنم. این حس درست در زمانی که تصمیم گرفتم به تنهایی به صحرای بزرگ آفریقا بروم، به سراغم آمد.
اما خوشبختانه در این راه دستم باز است و می توانم در لحظه، به مناطق مختلف سفر کنم. مثلا می توانم در زمان هایی که انرژی دارم به سراغ تجربه بازی Playstation VR فوتبال و بوکس بروم و در زمانی که احساس نیاز به ارامش می کنم به دنبال جنگل و صدای پرندگان باشم. باید بگویم که هدست واقعیت مجازی دنیایی منحصر به فرد دارد. دنیایی که از بودن در آن خوشحال هستم.
روز دوم
روز اول گذشت و من توانستم شب خوبی را سپری کنم. در حالی ک در حال تماشای یک فیلم سینمایی بودم، به خواب رفتم و روز دوم را درکنار تمام روزمرگی ها آغاز کردم. یعنی صبحانه خوردم، به حمام رفتم و سپس پشت میز کارم نشستم. امروز تصمیم دارم که کمی از انزوا و گوشه نشینی ام کم کنم و به سراغ شبکه های اجتماعی در واقعیت مجازی بروم.
در پی این تصمیم در کنسرت های گروهی شرکت کردم و به صورت دسته جمعی با چند تن دیگر به تماشای فیلم سینمایی نشستیم. چیزی که در این مجامع برایم از هر چیز دیگری جالب تر بود، حضور در یک محفل متفکرانه بود که توسط یک پزشک هدایت می شد. در آن شرکت کردم و به همراه افراد دیگر به فضا سفر کردیم و خودمان را خارج از جو زمین تصور کردیم. حضور در این محفل و سفر به آرامش، دستاورد من در انتهای روز دوم بود.
