۸ مشکل نینتندو سوییچ OLED

نینتندو سوییچ یکی از محبوب‌ترین کنسول‌ها در تاریخ است. دلایل مختلفی برای موفقیت این سیستم وجود دارد، از جمله این دلایل می‌توان به بازی‌های خارق‌ العاده سیستم و قابلیت کاربری آن اشاره کرد. با وجود همه این مزایا، این سیستم، یک سیستم عالی محسوب نمی‌شود. مدل جدید OLED نینتندو سوییچ برخی از شکایات و مشکلات اولیه نسخه اولیه را حل کرده است، که قطعاً گامی در مسیر درست به شمار می‌رود. اما هنوز جا برای پیشرفت‌های زیادی وجود دارد. در زیر هشت ویژگی ارائه شده که نبود آن‌ها در نینتندو حس می‌شود و مدل OLED هم توجهی به آن‌ها نکرده است.

بدیهی است، فقدان این ویژگی‌ها بر فروش کنسول تأثیری نگذاشته‌اند، اما نبود این ویژگی‌ها هم قابل‌ چشم‌ پوشی نیست. از آنجایی که حدود چهار سال از چرخه عمر سیستم می‌گذرد، بعید است که مشکل تمام این ویژگی‌ها از دست رفته حل شود.

۱- صفحه اصلی قابل شخصی‌ سازی

یکی از درخواست‌های همیشگی برای ویژگی‌های نینتندو سوییچ، توانایی شخصی‌ سازی صفحه اصلی با پوشه‌ها و تم‌های مختلف است. از روز اول، طرفداران انتظار داشتند ویژگی‌های اصلی اضافه شود، اما با گذشت چهار سال هنوز این ویژگی‌ها را نمی‌توان در کنسول دید. نکته عجیب این است که ۳DS دارای گزینه‌های شخصی‌ سازی صفحه اصلی زیاد، از جمله تم‌های فانتزی مبتنی بر بازی‌های نینتندو و توانایی ساخت پوشه بود.

با توجه به اینکه بازی‌های زیادی در سیستم وجود داشت، بهتر بود گزینه‌ای برای سازماندهی آن‌ها هم وجود داشته باشد، که یک ویژگی ۳DS مفید بود. حذف تم، که ظاهر صفحه اصلی را تغییر می‌دهد هم گیج‌ کننده است. نینتندو از همه شرکت‌ها می‌خواهد برای اضافه کردن تم‌هایی بر اساس فرانچایزهایشان، مبلغی پرداخت کنند. هنوز مشخص نیست چرا با توجه به تقاضای طرفداران، این ویژگی اضافه نشده است، اما با اطمینان می‌گوییم که از نگاه کردن به صفحه سیاه و سفید سیستم خسته شده‌ ایم.

۲- قابلیت کشف بهتر در eShop

وقتی صحبت از قابلیت کشف می‌شود، eShop نینتندو سوییچ اصلاً در دسترس نیست و نواقص بسیاری دارد. جستجوی ویترینی از زمان راه‌ اندازی تاکنون بهتر شده، اما هنوز تجربه سخت و دشواری محسوب می‌شود. بزرگ‌ترین مشکل این است که بازی‌ها به طرز چشمگیری به‌ صورت تصویری ارائه شده‌ اند و پیدا کردن چیزی که دنبالش هستید بسیار سخت است. تا این لحظه، بازی‌ها به سادگی به ترتیب لیست شده‌ اند، که باعث می‌شود مرور آن‌ها دشوار باشد.

eShop می‌تواند از سیستم رتبه دهی کاربر هم استفاده کند، تا مشخص شود کدام بازی‌ها ارزش بازی کردن را دارند. اگرچه این کار خیلی مهم نیست، اما قطعاً قابلیت کشف را افزایش می‌دهد، مخصوصاً برای بازی‌های مستقل کوچک‌تر. همچنین می‌توان از سیستم رتبه­ دهی استیم یا دیگر ویترین‌های فروشگاهی که عملکرد خوبی دارند هم استفاده کرد، که در نهایت باعث بهبود تجربه مرور می‌شود.

بخش “توصیه برای شما” که بازی‌ها را بر اساس چیزهایی که قبلاً بازی کرده‌ اید یا خریداری کرده‌ اید پیشنهاد می‌کند هم مورد خوبی است. اگر این مورد نشد، شاید فیلترهای جستجوی دقیق‌تر مشکلات را حل کنند. در حالی که می‌توانید از طریق ژانر هم بازی‌ها را جستجو کنید، اما این پارامترها همیشه به اندازه کافی خاص نیستند و چرا نباید گزینه‌ای برای افزودن آیتم به سبد خرید باشد؟ به نظر می‌رسد ویترین فروشگاه دیجیتال نینتندو سوییچ منسوخ شده و جای تعجب است که چرا هنوز کاملاً اصلاح نشده است.

۳- برنامه‌های اصلی رسانه

این مورد بحث‌ برانگیزترین نکته است، اما نینتندو سوییچ باید برنامه‌های رسانه‌ای بیشتری داشته باشد. البته، این دستگاه قبل از هر چیز یک دستگاه بازی است، اما نبود برنامه‌هایی مانند نتفلیکس، Disney+، HBO Max، و Spotify در سال ۲۰۲۱ کمی عجیب به نظر می‌رسد. عجیب‌تر اینکه Hulu در سیستم وجود دارد، پس نبود برنامه‌های دیگر عجیب است. نینتندو دوست دارد کار خودش را انجام دهد و ما از این بابت از این شرکت متشکریم، اما کنار گذاشتن برنامه‌های رسانه‌ای وقتی‌ که حتی در Wii U هم وجود دارند، اصلاً منطقی نیست.

۴- پشتیبانی از بلوتوث

مشکل اصلی این است. اینکه چرا نینتندو سوییچ از بلوتوث پشتیبانی نمی‌کند مسئله‌ای است که به ذهن همه می‌رسد و این یک ضربه بزرگ برای این سیستم است. با توجه به برجسته بودن این دستگاه به عنوان یک وسیله دستی، داشتن هدفون‌های سیمی یا گیرنده‌ای برای اتصال به سیم چیزی کمتر از حالت ایده‌آل است. همانطور که می دانید، امکان اتصال به یسیم به هدست به سیستم وجود دارد، اما این بهترین روش نیست، برای این کار به یک دستگاه جانبی سوم نیاز دارید.

مشکل اصلی مربوط به خود گیرنده است. زمانی که آن را با کابل USB-C متصل می‌کنید، تنها پورت شما اشغال می‌شود. این بدان معنا است که هنگامی‌ که گیرنده به دستگاه متصل است نمی‌توانید آن را شارژ کنید. برای سیستمی دارای قابلیت حمل است، نیاز به حمل دستگاه اضافی اصلاً خوب نیست. همچنین امکان استفاده از سیستم در حالت رومیزی هم وجود ندارد، چرا که فقط مانع دیگری محسوب می‌شود.

۵- راه‌ حل چت صوتی بهبود یافته

صادقانه بگوییم، راه‌ حل نینتندو برای چت صوتی بسیار بد است. همانطور که مشخص است، باید از برنامه آنلاین نینتندو سوییچ روی یک گوشی برای صحبت با بازیکنان دیگر حین بازی استفاده کنید. این روش فرقی با استفاده از Discord یا دیگر برنامه‌های سوم شخص ندارد، پس چرا اصلاً خودمان را با این روش اذیت کنیم؟ حتی Xbox 360 چت صوتی داخلی دارد، پس اینکه چرا نینتندو از این روش استفاده نکرده کمی گیج‌ کننده است.

نکته عجیب اینجا است که Fortnite دارای چت صوتی بومی روی نینتندو سوییچ است، یعنی سیستم قادر به داشتن این ویژگی می‌باشد. این مورد احتمالاً به امنیت ارتباط دارد زیرا نینتندو سوییچ یک دستگاه خانوادگی است، اما بازهم نمی‌توان رویکرد قدیمی شرکت برای بازی آنلاین را نادیده گرفت. ویژگی‌های خاصی وجود دارند که امروزه در کنسول‌ها فقط در حد استاندارد هستند و چت صوتی یکی از آن‌ها است.

۶- سیستم دستاورد/ جام

سیستم دستاورد مایکروسافت و جام‌های سونی روش خوبی برای سنجش میزان انجام بازی‌ها است. اگر لیست دستاوردها به درستی انجام شوند، می‌توانند چالش‌های عادلانه‌ای ارائه دهند که غلبه بر آن‌ها حس خوبی به بازیکن القا می‌کند. همین منطق را می‌توان برای بازی‌های نینتندو سوییچ پیاده کرد. دوست داریم برای کسب دستاوردها بازی‌های نینتندو سوییچ را انجام داده و سپس آن‌ها را با دوستانمان به اشتراک بگذاریم. جمع‌ کردن تمام ماه‌ها در Super Mario Odyssey، یا تکمیل همه Shrines در Breath of the Wild به نظر عالی می‌رسد.

البته، شکار دستاورد ممکن است برای برخی بازیکنان ارزشی نداشته باشد، اما برای برخی دیگر، این یک بازی بزرگ است که در عین نشان دادن موفقیت‌هایشان، بر ارزش بازپخش بازی‌ها می‌افزاید. البته که این مورد ضروری نیست، اما سیستم دستاورد طول عمر بیشتری را به برخی بازی‌های مورد علاقه ما از سوییچ خواهد داد.

۷- کنسول مجازی (یا چیزی مشابه)

یکی از پردرخواست‌ترین ویژگی‌های سوییچ، یک همتای مجازی است که در آن بازیکنان بتوانند بازی‌های قدیمی را بخرند. البته، این سیستم دارای سیستم آنلاین نینتندو سوییچ می‌باشد، اما به هیچ‌ وجه جایگزینی برای یک ویترین کامل فروشگاهی نیست. کنسول مجازی در Wii، Wii U و ۳DS به بازیکنان اجازه می‌دهد بازی‌های قدیمی‌تر نینتندو را از حوزه‌های NES تا SNES و فراتر از آن خریداری کنند. نینتندو بدون توجه به مشکلات بازی‌ها، معمولاً به خاطر نحوه کنترل محصولات قدیمی خود مورد انتقاد قرار می‌گیرد و نبود کنسول مجازی سوییچ گواه این موضوع است.

چقدر خوب می‌شود که بتوان سوییچ را به‌ گونه‌ای راه‌ اندازی کرد که هر عنوان اول شخص از NES تا Wii را اجرا کند؟ مایکروسافت روش انجام این کار را پیدا کرده و به لطف راه‌ حل قابلیت سازگاری رو به عقب درخشانش، این ویژگی را در Xbox Series X اجرا کرد. از دیدگاه تجاری، نادیده گرفتن و غفلت از بازی‌های قدیمی منطقی نیست، به خصوص اگر طرفداران بسیاری داشته باشند. با وجود ۸۵ میلیون کنسول سوییچ در سراسر جهان، مطمئناً بازی‌های قدیمی فروش خوبی خواهند داشت.

۸- حل مشکل رانش Joy-Con

قابل باور نیست که نینتندو هنوز مشکل رانش Joy-Con را حل نکرده است. اینکه اصلاً چرا این اتفاق می‌افتد مسئله‌ای است که هرگز اطلاعاتی درباره جزئیات آن به دست نیاوردیم، اما این مشکلی است که باید حل شود. به‌ طور خلاصه رانش Joy-Con زمانی رخ می‌دهد که آنالوگ کنترلر حرکتی را بدون انجام آن حرکت توسط بازیکن انجام می‌دهند و همین باعث می‌شود بازی با آن سخت باشد. همچنین ممکن است برعکس هم باشد، یعنی بازیکن حرکتی را انجام دهد و استیک آن را ثبت نکند.

حتی Nintendo Switch Lite نیز از این مشکل رنج می‌برد و مشکل بدتر زمانی رخ می‌دهد که متوجه می‌شوید نمی‌توانید Joy-Con آن را جایگزین کنید. مشکل به حدی بد است که نینتندو در سال ۲۰۱۹ مورد شکایت قرار گرفت و رئیس شرکت یعنی Shuntaro Furukawa وادار به عذرخواهی شد. اما در سال ۲۰۲۱، هنوز مشکل پابرجاست و بازیکنان مجبورند کنترلرهای خود را به شرکت نینتندو بفرستند تا تعمیر شوند. به جز تمامی مشکلات موجود در این لیست، رانش Joy-Con، موردی است که تأثیر منفی بر نحوه بازی دارد و نینتندو باید حل آن را در اولویت قرار دهد.